Over Ilse

Ik ben Ilse Lam-Dieters, geboren in 1986 in Amsterdam. Ik woon in Bussum met mijn man en twee kinderen. Ik studeerde Social work en de Pabo. Ik heb een achtergrond als sociaal/ cultureel & maatschappelijk ondernemer en als leerkracht in het basisonderwijs. Naast studie en werk had ik v.a. mijn 18e een sterke interesse in yoga, boeddhisme en hoopdance. Naarmate ik ouder werd en zeker toen ik een ouder werd nam mijn spirituele beoefening een steeds belangrijkere plek in mijn leven in. Bewustzijnsbeoefening werd belangrijker voor mij en ik voelde aan alles in mijn wezen dat ik wilde lesgeven. Ook merkte ik een interne missie op om het zogenoemde spirituele pad iets toegankelijker te maken voor een breder publiek. In 2020 richtte ik mijn eerste onderneming: ‘Xtatic Hoopdance’ op. Mijn meditatie beoefening en Dharma studie verdiepte in die periode en in de zomer van 2021 behaalde ik mijn certificaat als Yoga leraar. In het najaar van 2021 werd ‘Xtatic Movement’ geboren.

Relevante studies & traingen:

Functional vinyasa & hatha yoga teachertraining (200 hrs – The Fat Yogis)

Yin Yoga, the functional approach (20 hrs -Paul Grilley)

Yoga nidra teachertraining (20 hrs – James Reeves)

Mindfulness based stressrelease training (8 weken)

Compassie training (8 weken – Roeland Schaddelee)

Foundations of compassion & bodhisattva vow (6 maanden -Sakyong Mipham Rinpoche)

Foundations of mahayana part 2 (6 maanden – Sakyong Mipham Rinpoche)

Ik geef les in yoga en hoopdance. ‘Xtatic Movement’ betekent voor mij: vrij en belichaamd bewegen met liefdevolle aandacht en een ruim(er) bewustzijn.

Ik vertel je graag iets over mijn pad.

Yoga

Op mijn 18e deed ik mijn eerste Yoga les. Ik kan het me nog heel gedetailleerd herinneren. Ik kwam eindelijk thuis in mijn eigen lichaam, zo voelde het voor mij. Zoals vele andere sensitieve kinderen had ik niet altijd zoveel contact met mijn lichaam en raakte vaak overspoeld door een overweldigende wereld. Yoga heeft mijn leven veranderd. Ik realiseerde mij hoe uit balans ik al die jaren was geweest door o.a. overprikkeling. Ik bleef yoga beoefenen. Op de mat kon ik voelen zonder overspoeld te raken. Ik merkte het effect op mijn gezondheid, de balans tussen lichaam en geest, de helende werking, het ontwikkelende bewustzijn. De ‘beginners-mind’ ben ik blijven koesteren. Vanaf 2019 ontwikkelde ik de aspiratie om anderen in yoga les te geven. Daarna heb ik nog 2 jaar intensief aandacht besteed aan mijn persoonlijke beoefening. Ik kwam in contact met de functionele benadering door de lessen van Anat Geiger van The fat Yogis. Dit was het missende stukje, want de esthetische aanwijzingen die in veel westerse yoga lessen doorklinken waren steeds meer in strijd met mijn lichaam en mijn eigen visie op yoga die zich sterker begon te ontwikkelen. Ik heb toen de Functional vinyasa & hatha teacher training gevolgd bij Anat & Marcel van de Fat yogis. De nadruk op functie en het onderzoekende voelen fascineerde mij. Ik heb met toewijding de nieuwe kennis die de opleiding mij te bieden had opgenomen. Na de leraar training voelde ik dat ik wilde beginnen met lesgeven. Mijn persoonlijke stijl is organisch en spontaan ontwikkeld omdat ik zelf steeds vrijer werd op mijn yogamat en ik ook ecstatic dance begon te ontdekken. Ik ondervond dat deze vrije manier van flowen door series van yogahoudingen mijn hart soms op ecstatische wijze deed openen. Ik voelde me sterker in contact met mijn lichaam en intuïtie. Daaruit haalde ik enorm veel kracht en energie en ik voelde dat ik die wilde steken in het oprichten van Xtatic Movement.

Photo made by Dana Marshall, Visual artist
Meditatie

Meditatie beoefening en Boeddhisme hebben altijd al een sterke aantrekkingskracht op mij gehad. Op mijn 18e ging ik op zoek en sprak het Shambala Boeddhisme mij heel erg aan maar ik koos toen eerst voor yoga. Boeddhisme bleef mijn interesse gehouden en dat wakkerde een zoektocht aan. Ik las veel boeken over boeddhisme, meditatie en yogafilosofie. Ik probeerde verschillende beoefeningen uit. Meditatie trok mij heel sterk, ook al vond ik het totaal niet makkelijk. Het idee van verlichting en bevrijding fascineerde mij en ik hoopte daar iets van te begrijpen en te ervaren tijdens mijn zoektocht. Na de eerste moeilijke periode van leren mediteren ervaarde ik meer kalmte en leerde ik te ontspannen bij alles wat ik zo intens kon voelen. Ik ontdekte dat loslaten en meebewegen met wat dit moment te bieden een vreugdevolle overgave teweeg kon brengen. Het sterke zoeken raakt nu meer op de achtergrond en dat ontspant en geeft ruimte aan meer verdieping. Op mijn pad heb ik o.a. met Zen Boeddhisten gemediteerd, een tien daagse Vipassana in India gedaan, de mindfulness based stress release gevolgd en tevens de opvolgende compassie training. In 2018 kwam Shambala Boeddhisme weer op mijn pad. Het Shambala principe van fundamentele goedheid raakte mij heel sterk. Ik nam de toevlucht en beoefende een aantal jaar met de Shambala Meditatie Studiegroep in Bussum en volgde verschillende lesprogramma’s. Daarnaast heb ik mij verdiept in yoga nidra met een studie en beoefening die ik volgde van James Reeves. De Dharma en de yoga filosofie zijn voor mij bronnen waaruit ik dagelijks inspiratie en inzichten put. Ik voel het als een reminder van innerlijke wijsheid, die steeds weer opnieuw wakker gemaakt moet worden. Als ik lesgeef voel ik de connectie met een dieper bewustzijn die als de zon op de achtergrond schijnt. Ik voel het als een bron van wijsheid, liefde, innerlijke rust, zelfvertrouwen, moed en een subtiel soort vreugde.

Photo made by Dana Marshall, Visual artist
Hoopdance

In 2009 sloeg de vonk over tussen mij en Hoopdance. Dit was op een groot Psy-trance festival. Ik was heel erg aangetrokken tot de belichaming en de emotionele expressie van hoopdance. In dat jaar volgende ik beginnerslessen in Amsterdam en had ik bijna altijd een hoepel bij mij. In 2013 reisde ik naar de Filipijnen waar ik vrijwilligerswerk deed. Ik zag overal mogelijkheden om hoepels te maken en ik leerde lokale kinderen en tieners hoepelen. Daar kwam ik ook terecht in een flow art community waardoor ik verbonden raakte met andere hoopers en van hen leerde. Terug in Nederland bleef ik hoepelen. Ik volgde verschillende workshops en deed veel online Hooplovers en You-Tube lessen, tot op de dag van vandaag. Nu ben ik inmiddels moeder van 2 meiden die ook leer hoepelen natuurlijk. De change of scenerie van psy-trance festival naar kinderspeeltuin is soms wat confronterend maar ook heel erg lachen! In een speeltuin mag iedereen spelen denk ik dan! Ik heb Hoopdance ook zien veranderen. Maar the bottom line is dat iedereen altijd blij wordt van spelen met hoepels! Voor mij persoonlijk is het nog steeds een vrije, creatieve en helende dansvorm, in ‘the flow’ raken door belichaming.

Photo made by Dana Marshall, Visual artist

%d bloggers liken dit: